آرزوها شاید از دور زیادی قشنگ باشن ... و از نزدیک زیادی غیر منصفانه و بی رحم....
به این میگن قسمت... اینکه قسمت نیست چون تو واسه این مسیر حیفی و خودت نمیدونی...
بی سر و ته مینویسم... میدونم چرا... چون یک پایان نامه یا چند تا دوست جدید جای همه چی رو میگیره... خیلی بی ربط ولی من ربطشو میدونم.
میخوام هرچه زودتر این یک هفته هم بگذره و بعدش فقط بخوابم....
فقط معدل الف میخواد... یادم نمیره که سر همین نمره و رقم ها چقدر به خودم قول دادم که آویزون خواسته های بی منطق هیچکس نشم...
حافظه چقدر جا داره؟...آقا من احمق ، انیشتین بنده ی برگزیده....من دیگه نمیکشم....