همه گروه های قبلی میگفتن امتحان سخت بوده.
گفتم قول میدی نیفتم؟!
خندید و گفت آره قول میدم.
به طرز احمقانه ای امیدوار شدم و رفتم روپوش بپوشم!به همین راحتی!...خیلی ساده تر از اونی که دیگران فکر میکنن میشه امیدوارم کرد!
بعد امتحان اومد چند تا سوال از جزوه عرفان بپرسه..چند تا شعر بود..یادش بخیر خیلی از این (مقام) ها توی قرابت معنایی های ادبیات کنکور بود.اون روزا تنها دلخوشیم خوندن این شعر ها و تست ادبیات بود.
اصلا شاید تنها نکته مثبت کنکور همین بود!
جزوه رو جلوم گذاشت..شعر ها درمورد مرشد بود
گفتم من هم دلم مرشد میخواد..پیر...کسی که بدونه باید چکار کنم.راه رو نشونم بده.
خندید
شعرهارو معنی کردم...بدون اینکه بدونم کی و کجا این هارو یاد گرفتم!حس میکردم موقع سروده شدنشون اونجا بودم....خوشحالم که شاعر نفهمید چه حسی دارم!
تشکر کرد و رفت
کاش همه چی عرفان بود
تو دلم خندیدم... اگر همه چی عرفان بود شاید من هم یکی از منفورترین مخاطبین حافظ میشدم...مخصوصا حالا که توی اولین مرحله موندم.یا حتی پایین تر از اون.حتی نمیدونم به چی باید توبه کنم!
مرشد نه....کاش لااقل به یکی میشد اعتماد کرد...یکی که ...نمیدونم...شاید یکی که خودش بدونه کجاست!..یعنی ممکنه؟
جزوه رو بستم...با عجله رفتم سر کلاس
فعلا اولین و آخرین مرحله ی عرفان عمر من حضوری زدن و امتحانه...
عرفان چیست ؟!؟ همون سه واحد ادبیاته؟!؟
کاش واقعا یه مرشدی که به قول تو خودش بدونه کجاست و داره چیکار میکنه در دسترس بود ....
امتحان خوب بود ؟
نه ادبیات ترم یک داشتیم. یاعرفان میتونیم انتخاب کنیم یا اخلاق..شما عرفان نداشتین؟
بستگی داره به چی بگی خوب...من الان واسه هر درسی فقط به پاس راضیم