از علوم پایه درسی که بیشتر از هرچیزی شگفت زدم میکنه(البته یجور شگفتی متفاوت با آناتومی) ژنتیکه..
اصلا نمیتونم قانع بشم...نه با کراسینگ اور و نه با هیچ چی دیگه...
قانع نمیشم که چطور ظاهر دو فرد خانواده به هم خیلی شبیهه...ولی درونشون هیچ نقطه مشترکی پیدا نمیشه!
گاهی...بهتره بگم اغلب...تا حد دیوانگی حس میکنم دنیامون خیلییییی خیلییییی دوره..یکجور دوری که تقصیر کسی هم نیست...
یکجور تنهایی ...
پس ژن ها چجوری به ارث میرسن؟!
تفریح تابستونم چیه؟
اینه که بعد از هر چند ساعت نشخوار درس هایی که طی 5ترم به زور قورتشون دادم(و بعضا رد خراشش هنوز تو گلومه-مثلا پاتو که یک تنه گند زد به معدل الفم) گوشیمو بردارم چرخی بزنم تو تلگرام و اینستاگرام. تلگرام که خاک مرده پاشیدن...آخه الان فصل جزوه گیری نیست...پس خبری از رفقا هم نیست..
اینستا چطور؟ کنج اتاق خوشی ها و مسافرت ها و دور دور های دوستان رو لایک میکنم...و فکر میکنم این خوشی ها از زمان حال من اینقدددر دوره که اصلا نمیتونم تجسم کنم مثلا حضور بی دغدغه تو طبیعت سر سبز چجور چیزی میتونه باشه...مثلا شبیه تصور شوهر سیندرلا که هیچوقت تا حد مرگ کفریش نمیکنه...
خب...
بعد از قرن ها با همچین پستی به وب برگشتم که بگم چی؟
بگم کمپین های متعدد علیه پزشکان خیلی کار عادلانه و زیباییست...فقط بیشتر فحش بدین...ملات فحشش کمه
ما دانشجویان پزشکی ابله...ما پزشکان پولکی آینده...جوونیمونو داریم میذاریم تا واسه تیغ زدن شما آماده شیم
ولی...خدایی هم همین نزدیکیا هست....